© 2024 Tekst en traditioneel arrangement: Ad Grooten
Geschreven op de mooie Ierse melodie ‘Carrickfergus’. Het nummer is onderdeel van het theaterprogramma EEN IERSE AVOND MET MANNEN VAN NAAM.
O, zat ik maar weer eens in jouw serre
Bij het fijn geratel van jouw naaimachien
Waar we spraken en zwegen en waar we duizend sterren
Door de hoge ruiten konden zien
Maar de droom is weg, ’t gaat niet meer gebeuren
Alles wat ik jou nog vragen wou
Het zit voorgoed verscholen achter dichte deuren
En wat mij nog rest is enkel berouw
Ach, m’n kindertijd, al die herinneringen
Ze ademen liefde, plezier en geluk
Maar ik zag als kind niet jouw strubbelingen
Dat immense verdriet, mama, je was vanbinnen stuk
Ja, jouw droom was weg, al toen jij nog een meisje was
Een fijn gezin, ruw uiteen gescheurd
Zoveel jaren verloren, ik besef het nu pas
Jij hield verborgen wat er allemaal was gebeurd
O, zat ik maar weer met jou in de serre
Zou je eindelijk praten over ’t oorlogsgeweld?
Of was-ie daar weer, die enorme barrière?
Het Indisch zwijgen, ja, je hebt nooit veel verteld
En de droom is weg, jij hebt je rust gevonden
Alles wat ik nou nog graag zeggen wou
Het komt nu te laat, dus zeg ik onomwonden
Wat ik vroeger nooit zeggen zou: Mama, ik hou van jou
