© Muziek: Shane MacGowan / Nederlandse tekst: Ad Grooten (2023)
We waren met de Mannen van Naam amper geland in Ierland (voor een muzikale studiereis langs de Ierse pubs, ahum), toen onze held Shane MacGowan overleed. De frontman van The Pogues schreef ongelooflijk veel prachtige liedjes. Dit is onze versie van Sally MacLenanne, uit het theaterprogramma EEN IERSE AVOND MET MANNEN VAN NAAM.
’t Was in de jaren tachtig toen we ‘m hoorden voor het eerst
De sound van onze studietijd die nog altijd overheerst
Zoveel van onze liedjes zijn door hem geïnspireerd
En nu is onze held opeens gestorven
De dag die je wist, maar het komt toch keihard aan
We zijn pas net in Ierland, alsof het zo moest gaan
Dus duiken we de kroegen in, de instrumenten mee
En we spelen en we zingen tot de morgen
We struinen door de straten van de stad
En in elke pub daar drinken we wel wat
En we zingen vannacht uit Shane z’n rijke oogst
O, we zingen al die liedjes van The Pogues
’t Is raar maar waar, al was-ie al even klaar
Het doet wat dat-ie is gegaan, de geweldenaar
Een laatste groet, maar niet het allerlaatste lied
Bedankt voor al het mooie, Shane, dat jij hier achterliet
Hij groeide op in Engeland en Londen werd z’n stad
Hij vloog van literatuur naar punk, had heel wat in het vat
Maar Ierland bleef z’n bakermat en iedereen weet dat
Hij de liefde voor z’n land nooit heeft verborgen
De oude songs, de vrijheidsstrijd, het inspireerde Shane
Hij schreef de mooiste teksten en hij draaide er niet omheen
Zacht en teder, hard en rauw en onvoorstelbaar mooi
En dat alles is níet met hem gestorven
Refrein
The Lullaby Of London en de Summer In Siam
Fairytale of New York en ook Sally MacLennane
We zingen: ‘No more sorrow’ als eerbetoon aan hem
Want ‘He took the road for heaven in de morning…’
Refrein
