#investeringsfondsmuziek
@Bumastemra
@Minocw

Foto boven: Stijn Dijkstra

Een album, een boek en een theatertour onder regie van Dick Hauser. Mijn nieuwste project is een ode aan mijn moeder Ellen.

Samen met mijn acht jaar jongere broer Coen, rapper en percussionist (o.a. Seven Eleven, Brainpower, Hans Dulfer, Kong Foo), én met goede vriend Jeroen Habraken, toetsenist en producer (o.a. Unkh, Kong Foo en talloze producties) , zijn we deze nieuwe muziektheatergroep begonnen.

Op het album ELLEN LACHT zullen een aantal gastvocalisten meedoen, waaronder de Curaçaose zangeres Yuli Minguel. Ook Miss Sally Flissinger (o.a. Close ll You, Hermes House Band) en U-Gene (o.a. Urban Dance Squad, Anouk, Candy Dulfer, Kraak en Smaak) zijn van de partij. Zij hebben allebei Indische roots.

Ook mijn broers Henk (elektrische gitaar en zang) en Wim (toetsen en aanvullende raps) zullen, respectievelijk vanuit Curaçao en Zweden, op het album te horen zijn.

De planning is dat boek, album en theatertour het levenslicht zien op 17 augustus 2025, als de Republiek Indonesië precies 80 jaren jong is.

Klik hier voor tekst en credits van Op Curaçao.

Het onderwerp van dit alles is onze lieve moeder Ellen Grooten-Asselbergs (1930-2012), die een bijzonder leven achter de rug heeft. Ze werd geboren in Nederlands-Indië, overleefde de Japanse interneringskampen waar ze haar zusje en haar moeder verloor, en sloeg zich als puber door de heftige periode van de Indonesische revolutie heen. Ellen trouwde in 1957 in Breda met Tom Grooten, waarmee ze vervolgens, naar eigen zeggen, de beste jaren van haar leven had op Curaçao. De arbeidersopstand van 30 mei 1969 luidde haar terugkeer naar Nederland in, maar ze had haar hart verpand aan Curaçao en bleef de Cariben regelmatig bezoeken. Ook reisde Ellen schoorvoetend terug naar Indonesië, op zoek naar het land van haar jeugd.

Dankzij een kleine honderd teruggevonden (luchtpost-)brieven van voor, tijdens en net na de oorlog ging haar verleden ook voor mij leven. Ik werd met terugwerkende kracht overdonderd door haar enorme veerkracht, die ik op zich wel van haar kende, maar nu ik zoveel meer weet over wat ze in haar jeugd heeft meegemaakt heb ik nog meer respect gekregen voor haar positieve  levenshouding, die haar altijd op de been gehouden heeft.

Jammer dat ik mijn moeder niks meer kan vragen. En niet meer kan zeggen hoe trots ik op haar ben. Gelukkig stelt dit project ons in staat haar op een bijzondere manier voort te laten leven.
Er valt veel over haar te zingen en te schrijven, maar het belangrijkste is toch wel dat zij de liefste moeder van de wereld was.

Het zal niet lang meer duren voordat album, theatertour en boek het levenslicht gaan zien. Hou het project in de gaten!

Had ik maar eerder die doos opengemaakt
En al die mooie oude brieven gelezen
Had ik maar vaker en steviger doorgevraagd
Misschien dat jij dan wat meer had prijsgegeven

Uit: Hé Mama